JAAP VERSTEEGH
Kunsthistoricus en beeldend kunstenaar


R E C E N S I E S

- 'Hij is een seriebouwer en ook dat is karakteristiek voor deze tijd. Het is of hij al schilderend alle mogelijkheden van het door hem gekozen gegeven wil aftasten.
Het werk vormt dan ook een hechte eenheid en krijgt, naast elkaar gehangen, iets
monumentaals'.
(Recensie tentoonstelling Flatland Gallery door Hans van Straten)

- 'Vorm en inhoud bij Jaap Versteegh harmonieus geheel'.
(Recensie tentoonstelling Metz & Co door Marlies Souren)

-'Verschil met zijn vroegere, vaak ruiger schilderwerk is dat Versteegh nu meer aandacht
schenkt aan de kracht van een bescheiden techniek als de aquarel, het kleinere
formaat, en dat hij daarbinnen met minder bravoure, maar met meer poëzie,
tot een beeld met meer zeggingskracht komt'
(Recensie tentoonstelling Atelier Biltstraat door Thea Figee)

- 'Gouaches van Versteegh gegroeid in expressie'.
(Recensie tentoonstelling Flatland Gallery door Albert Mennega)

- 'Onderzoek naar wegen van beeldend vermogen'.
(Recensie tentoonstelling Kunstkring Doorn door W.Spelt)

- 'Herkenbare torso's niet in de zin van een anatomische gelijkenis, maar vol dynamiek
als uiting van oerkracht, waarbij kleur verwant is aan aarde, bruin, groen,
en dodekoprood'.
(Recensie tentoonstelling Galerie De Muur door J.W. van Brink)

- 'Versteegh onderzoekt, begroeft, probeert uit. En dat doet hij niet lukraak;
zijn zoektocht verraadt een systematiek, waarin het antwoord op een essentieel
twijfelen gevonden zal worden'
(Recensie tentoonstelling Galerie De Muur door Hans Lutz)

- 'Aan de meest in het oog springende wand hangen vier grote schilderijen in waterverf
van Jaap Versteegh, die op deze expositie terecht de meeste ruimte heeft gekregen.
Zijn individuele stijl, die tot dusverre wordt gekenmerkt door het gebruik van
geometrisch-abstracte vormen in mooie zachte, maar nooit zoete kleuren, lijkt zich
in een nieuwe richting te ontwikkelen.[...].
In zijn allerlaatste schilderij is hij uitgegaan van een realistische vorm (die overigens
niet als zodanig valt te herkennen), die met een zeker gevoel van bevrijding meer lijkt
te zijn geschilderd dan gecomponeerd of opgebouwd.'
(Recensie tentoonstelling Flatland Gallery door Noortje Bakker)